偶像竟是我自己
偶像竟是我自己最新章节：
“你究竟想什么？别绕这些弯子，有话直！”那权震闻言眉头皱的更加深了，看着方锐冷声道
上来就是一句你可知罪，简直就是审批的口气
剑客冷冷一笑：“好，虽然单挑这种打法有些儿戏，但我就陪你玩玩
韩立指了指趴在地上兴致不高的双首狮鹰兽，和骑在它脖子上的念羽，问道：
杨毅云问丁和平道：“老丁我们怎么出去，头顶之上没回去的路了？”
那股青光看似单薄，却坚韧无比，任凭蓝色寒光如何冲击，都岿然不动
“我…;…;我身上怎么这么臭~”赵楠捂着鼻子道
不到半柱香功夫后，又有一阵金色飓风从远处天边呼啸而至，临近高台时声势减弱，从中现出七八道人影来
韩立挥手发出一股灵光，托起了李元究的身体，将其送入了破庙中
但，陆恪却始终不为所动，依旧坚毅而决绝地举着右手，仿佛自由女神像一般
偶像竟是我自己解读：
“ nǐ jiū jìng xiǎng shén me ？ bié rào zhè xiē wān zi ， yǒu huà zhí ！” nà quán zhèn wén yán méi tóu zhòu de gèng jiā shēn le ， kàn zhe fāng ruì lěng shēng dào
shàng lái jiù shì yī jù nǐ kě zhī zuì ， jiǎn zhí jiù shì shěn pī de kǒu qì
jiàn kè lěng lěng yī xiào ：“ hǎo ， suī rán dān tiāo zhè zhǒng dǎ fǎ yǒu xiē ér xì ， dàn wǒ jiù péi nǐ wán wán
hán lì zhǐ le zhǐ pā zài dì shàng xìng zhì bù gāo de shuāng shǒu shī yīng shòu ， hé qí zài tā bó zi shàng de niàn yǔ ， wèn dào ：
yáng yì yún wèn dīng hé píng dào ：“ lǎo dīng wǒ men zěn me chū qù ， tóu dǐng zhī shàng méi huí qù de lù le ？”
nà gǔ qīng guāng kàn shì dān bó ， què jiān rèn wú bǐ ， rèn píng lán sè hán guāng rú hé chōng jī ， dōu kuī rán bù dòng
“ wǒ …;…; wǒ shēn shàng zěn me zhè me chòu ~” zhào nán wǔ zhe bí zi dào
bú dào bàn zhù xiāng gōng fū hòu ， yòu yǒu yī zhèn jīn sè jù fēng cóng yuǎn chù tiān biān hū xiào ér zhì ， lín jìn gāo tái shí shēng shì jiǎn ruò ， cóng zhōng xiàn chū qī bā dào rén yǐng lái
hán lì huī shǒu fā chū yī gǔ líng guāng ， tuō qǐ le lǐ yuán jiū de shēn tǐ ， jiāng qí sòng rù le pò miào zhōng
dàn ， lù kè què shǐ zhōng bù wèi suǒ dòng ， yī jiù jiān yì ér jué jué dì jǔ zhe yòu shǒu ， fǎng fú zì yóu nǚ shén xiàng yì bān
