那是晨光初醒时
那是晨光初醒时最新章节：
颜逸的手，还真的开始揩油了，在她的屁股上，抓了一下，“这才叫揩油，只有吗？”
声音古朴悠远，似乎不带任何感情，有一种独属于剑的冷意，悠然传来，响彻无尽天际
“乌心草是我方家祖传之物，现在又回到了方家
此刻之前的大厅之内杜杰彬和老墓、阿善三人还没有发现，杨毅云已经消失不见
青铜仙鹤到处转悠，寻找着值得挖掘的灵草灵植
云台之上，那座虚天神宫有动静了，似乎有至宝出世！”
他拍这个男人的照片，自然是想查此人的底细，要是个正直人那就好说
而就在这时，杜鹃忽然朝着苏哲勾了勾手指
小恬的目光冷锐的看着桑妮，桑妮环着手臂，也假装出一副自信和生气瞪着她
只感觉浑身冰冻，刚进来，就感觉冷到不行了，浑身发抖，发颤，“唔唔唔——”
那是晨光初醒时解读：
yán yì de shǒu ， hái zhēn de kāi shǐ kāi yóu le ， zài tā de pì gǔ shàng ， zhuā le yī xià ，“ zhè cái jiào kāi yóu ， zhǐ yǒu ma ？”
shēng yīn gǔ piáo yōu yuǎn ， sì hū bù dài rèn hé gǎn qíng ， yǒu yī zhǒng dú shǔ yú jiàn de lěng yì ， yōu rán chuán lái ， xiǎng chè wú jìn tiān jì
“ wū xīn cǎo shì wǒ fāng jiā zǔ chuán zhī wù ， xiàn zài yòu huí dào le fāng jiā
cǐ kè zhī qián de dà tīng zhī nèi dù jié bīn hé lǎo mù 、 ā shàn sān rén hái méi yǒu fā xiàn ， yáng yì yún yǐ jīng xiāo shī bú jiàn
qīng tóng xiān hè dào chù zhuàn yōu ， xún zhǎo zháo zhí de wā jué de líng cǎo líng zhí
yún tái zhī shàng ， nà zuò xū tiān shén gōng yǒu dòng jìng le ， sì hū yǒu zhì bǎo chū shì ！”
tā pāi zhè gè nán rén de zhào piān ， zì rán shì xiǎng chá cǐ rén de dǐ xì ， yào shì gè zhèng zhí rén nà jiù hǎo shuō
ér jiù zài zhè shí ， dù juān hū rán cháo zhe sū zhé gōu le gōu shǒu zhǐ
xiǎo tián de mù guāng lěng ruì de kàn zhe sāng nī ， sāng nī huán zhuó shǒu bì ， yě jiǎ zhuāng chū yī fù zì xìn hé shēng qì dèng zhe tā
zhǐ gǎn jué hún shēn bīng dòng ， gāng jìn lái ， jiù gǎn jué lěng dào bù xíng le ， hún shēn fā dǒu ， fā chàn ，“ wú wú wú ——”
